Tuesday, September 14, 2010

مسافر کوچولو


امروز روز خوبی نخواهد بود، مسافر کوچولوی من که چند ماه با من زندگی کرده، داره بر میگرده به خونه اش و می خواد بره مدرسه..تقویم را نگاه کردم، دیدم هفته دیگه اول مهرماه و مدرسه باز میشه.. از چند روز پیش هم لب و لوچه اش آویزونه و لی از بس مغروره به روی خودش نمیاره...و هنوز اینقدر بزرگ نشده که این شعر را براش بخونم و بهش بگم :رنگ رخساره خبر میدهد از سر..... خلاصه غذا نمیخوره و بهانه میگیره و با همه این تفاسیر ناراحتیش را هم مخفی میکنه...دلم واسه اش میسوزه، یاد خودم میفتم که وقتی بچه بودم ، همیشه مشتاق این بودم که برم خونه مادر بزرگم و همیشه با ناراحتی ازاونها دورمیشدم..اصلا این حس غریب دوری و دلتنگی از همون کودکی برای ما یادگار مونده و با اون بزرگ شدیم.. حالا شد حکایت این مسافر کوچولوی ما... این طفلک هم با این حس بزرگ میشه..حالا خوب یا بد...در این مورد هیچ انتخابی هم نداره، چون این وضعیت را بزرگترهاش براش ایجاد کردند، همونطور که بزرگترهای ما برای ما ایجاد کردند..داشتم فکر می کردم، ما آدمها  تو این دنیا هیچوقت واقعا انتخاب کننده  سرنوشت و زندگی برای خودمون نبودیم..شاید بشه گفت ایفاگر نقش هایی شدیم که به ما محول شده..حالا خیلی بحث را فلسفی نمیکنم و فقط میتونم آرزو کنم که مسافر کوچولوبه سلامت به مقصد برسه و زودتر از این حال و هوا رها بشه..مسافر کوچولو اینها را برات نوشتم که وقتی  بزرگ شدی بدونی که این مهندس لات! (یکی از اسم هایی که خودت برام گذاشتی) همیشه به یادت بود و حرفهایی که حالا بهت نمیگه ، چون کوچولو هستی و  نمیتونی درک کنی را برات نوشت وبالاخره یک روزی اینها را میخونی.....دوست دارم تا اون زمان که بشه مثل آدم بزرگها با هم حرف بزنیم، باشم و اگه نبودم هم یک چیزهایی واسه خندیدن تو اینجا پیدا میشه... تو که متخصص مسخره بازی و خندوندن من هستی وهمیشه در پی فرصتی برای خلق گفتارو رفتاری هستی که من از خنده ریسه برم..امیدوارم که همیشه سلامت و شاد باشی و درپناه حق


3 comments:

  1. salm
    اخي منم همين طورم از اخر شهريور و بعداز ظهر جمعه بدم مياد

    ReplyDelete
  2. ساسان بيدم

    ReplyDelete