امروز اول وقت سرشار از انرژی بودم وتصمیم داشتم یک روز کاری بسیار مفید برای خودم ترتیب بدم.... خیلی اتفاقی به یاد پیگیری چاپ یکی از مقالاتم در یکی از نشریات دانشگاه تهران افتادم، به محض باز کردن سایت مربوطه با این خبر غیر منتظره ، درناک و تاسف بار روبرو شدم:
"دکتر سیدحسن حسینی ابری، استاد گرانقدر جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه اصفهان که عمری را در راه اعتلای علم جغرافیا و نیز کوشش در راه توسعه روستاهای این مرز و بوم گذراند به دیار باقی شتافت.........."
اولش کمی گیج شدم، یعنی نفهمیدم چی خوندم!!!شاید هم باورم نشد..یعنی این مرد نازنین و دوست داشتنی پر کشید و رفت؟؟!!!...تاریخ خبر هم درست مال خرداد ماه گذشته بوده، یعنی تقریبا 40 روزه که این وجود نازنین دیگه روی این زمین خاکی حرکت نمیکنه و بلکه در عرش اعلی سیر وسیاحت میکنه؟؟
من هیچوقت دانشجوی دانشگاه اصفهان نبودم.، بنابراین افتخار دانشجویی ایشون را هم نداشتم،(کاش می داشتم) حتی مدت زیادی نبود که ایشون را می شناختم..فقط از زمانی که از تز کارشناسی ارشدم دفاع می کردم، ایشون به عنوان یکی ازاعضای هیئت داوری، پایان نامه ام را مطالعه و داوری فرمودند..اولین باری که به دیدن ایشون در دانشگاه اصفهان رفتم، از برخورد و انسانیت این شخصیت که در آستانه بازنشستگی بود، متحیر شدم..چنان از خوندن پایان نامه من به وجد اومده بود که بی مقدمه برای من از خاطرات روزگار جوانیش که در منطقه بشاگرد سیستان و بلوچستان فعالیت می کرده، تعریف کرد و طی چند جلسه تا قبل از دفاع از تز، هزاران کلمه و جمله مثبت وارزنده از ایشون شنیدم..روز دفاع از تزم در دانشگاه صنعتی اصفهان، باز هم نتونست در برابر حضاراز ابراز وجد و مسرت خودش نسبت به موضوع پایان نامه من خودداری کنه وتقریباً همه متوجه شدند و تا اونجا که برخی از این موضوع انتقاد هم کردند!!!! به هر حال خاطرات به یاد ماندی من با این انسان نازنین خیلی محدود ولی با کیفیت و ارزنده بود ه وهست ...آخرین بار دکتر را در همایشی در زمستان 87 در دانشگاه تهران ملاقات کردم ودیگر هیچ تا امروز..
من عمیقاً به نزدیکی روح انسان ها به هم اعتقاد دارم، با خیلی از دوستان و نزدیکانم به راحتی ارتباطاتی از این دست دارم وحتی لازم نیست که کلامی یا گوشه چشمی با هم رد وبدل کنیم..کافیست فقط به یکدیگر فکر کنیم، تا دیگری سر و کله اش پیدا بشه!!!!اما در مورد اینکه آیا واقعا روح بعد از مرگ به کجا می رود و آیا این عقاید که تا چهل روز در میان بستگان و دوستان حضور دارد و غیره اطلاعات دقیقی ندارم..
به هر حال دکتر عزیز و استاد گرامی، بسیار سپاسگزارم که مرا از رفتنت از این دنیای خاکی با خبر کردی..میدونم که این خداحافظی ما نبود ودر پس این رفتن ها ، آمدنی هست....این پست را به افتخار حضورت دراعماق فکر و ذهنم می نویسم ومیدونم که نیازی به نوشتن نیست، ولی می نویسم که بدانم " روحت قرین آرامش و شادی ویادت گرامی وجاودانه باد" بدرود
"دکتر سیدحسن حسینی ابری، استاد گرانقدر جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه اصفهان که عمری را در راه اعتلای علم جغرافیا و نیز کوشش در راه توسعه روستاهای این مرز و بوم گذراند به دیار باقی شتافت.........."
اولش کمی گیج شدم، یعنی نفهمیدم چی خوندم!!!شاید هم باورم نشد..یعنی این مرد نازنین و دوست داشتنی پر کشید و رفت؟؟!!!...تاریخ خبر هم درست مال خرداد ماه گذشته بوده، یعنی تقریبا 40 روزه که این وجود نازنین دیگه روی این زمین خاکی حرکت نمیکنه و بلکه در عرش اعلی سیر وسیاحت میکنه؟؟
من هیچوقت دانشجوی دانشگاه اصفهان نبودم.، بنابراین افتخار دانشجویی ایشون را هم نداشتم،(کاش می داشتم) حتی مدت زیادی نبود که ایشون را می شناختم..فقط از زمانی که از تز کارشناسی ارشدم دفاع می کردم، ایشون به عنوان یکی ازاعضای هیئت داوری، پایان نامه ام را مطالعه و داوری فرمودند..اولین باری که به دیدن ایشون در دانشگاه اصفهان رفتم، از برخورد و انسانیت این شخصیت که در آستانه بازنشستگی بود، متحیر شدم..چنان از خوندن پایان نامه من به وجد اومده بود که بی مقدمه برای من از خاطرات روزگار جوانیش که در منطقه بشاگرد سیستان و بلوچستان فعالیت می کرده، تعریف کرد و طی چند جلسه تا قبل از دفاع از تز، هزاران کلمه و جمله مثبت وارزنده از ایشون شنیدم..روز دفاع از تزم در دانشگاه صنعتی اصفهان، باز هم نتونست در برابر حضاراز ابراز وجد و مسرت خودش نسبت به موضوع پایان نامه من خودداری کنه وتقریباً همه متوجه شدند و تا اونجا که برخی از این موضوع انتقاد هم کردند!!!! به هر حال خاطرات به یاد ماندی من با این انسان نازنین خیلی محدود ولی با کیفیت و ارزنده بود ه وهست ...آخرین بار دکتر را در همایشی در زمستان 87 در دانشگاه تهران ملاقات کردم ودیگر هیچ تا امروز..
من عمیقاً به نزدیکی روح انسان ها به هم اعتقاد دارم، با خیلی از دوستان و نزدیکانم به راحتی ارتباطاتی از این دست دارم وحتی لازم نیست که کلامی یا گوشه چشمی با هم رد وبدل کنیم..کافیست فقط به یکدیگر فکر کنیم، تا دیگری سر و کله اش پیدا بشه!!!!اما در مورد اینکه آیا واقعا روح بعد از مرگ به کجا می رود و آیا این عقاید که تا چهل روز در میان بستگان و دوستان حضور دارد و غیره اطلاعات دقیقی ندارم..
به هر حال دکتر عزیز و استاد گرامی، بسیار سپاسگزارم که مرا از رفتنت از این دنیای خاکی با خبر کردی..میدونم که این خداحافظی ما نبود ودر پس این رفتن ها ، آمدنی هست....این پست را به افتخار حضورت دراعماق فکر و ذهنم می نویسم ومیدونم که نیازی به نوشتن نیست، ولی می نویسم که بدانم " روحت قرین آرامش و شادی ویادت گرامی وجاودانه باد" بدرود
سلام بر درنین عزیز وتشکر ازمحبتت
ReplyDeleteسلام
ReplyDeleteخیلی ممنون از مطلب قشنگتون
من داماد دکتر حسینی هستم
ما هم از فقدان ایشون خیلی آزرده خاطر شدیم ولی معتقدیم که روح بلند و پرفتوح این مرد بزرگ الان در آرامشه. ما میخوایم یک کتابی از زندگی نامه دکتر تهیه کنیم، اگه شما مطلبی، خاطره ای یا مقاله ای در مورد ایشون بنویسین توی کتاب چاپ میکنیم.
خیلی خوشحال میشم که مطلبتون رو به این آدرس بفرستید
smghasemi@khayam.ut.ac.ir