چینی سرای فارس

هر باربه نزدیکی خیابون نوفل لوشاتو میرم، یادم میاد که باید برم و ازپیتزا داوود، اولین پیتزا فروشی تهران دیدن کنم ولی همیشه یا تنها هستم و یا اگر با دوستان هستیم، یادمون میره.چون از میدون فردوسی به سمت توپخونه که بری بعد از عبور ازفروشگاه های چرم فروشی و صرافی ها، روبروی خیاباون نوفل لوشاتو یک فروشگاه بزرگ با تابلویی بزرگ بر سر درش به نام چینی سرای فارس وجود داره. مدتهاست که مشتری این مغازه والبته اون دکه کتابفروشی هستم که به جز کتابهای قدیمی و دسته دوم چیزی دیگه نمی فروشه!! خلاصه دراین چینی سرای فارس، علیرغم اسمی که داره،  کالاهای  سرامیکی وسفالی آنتیک از کشور چین و ژاپن  وبعضاً اروپایی عرضه میشه. فضای فروشگاه یک فضای کاملا شرقی هست و تقریبا شبیه نمایشگاهی است  ازصنایع سفالی شرقی. معمولا از کل فروشگاه و قفسه های چیده شده آن دیدن می کنم. گلدان های بزرگ ومجسمه ها و  احجام سفالی و سرامیکی با نقش و نگار خاور دور، ساعتها و شمعدان های برنزی و چینی. صاحب فروشگاه هم گویی بیشتر از نمایش کالای های خودش لذت می بره و به بازدید روزانه مشتریان عادت کرده. نکته جالب توجه این فروشگاه اینه که کالاهای عرضه شده همه در مقیاس بزرگ و حجیم هستند وبه ندرت میشه مثلا گلدونی برای روی میز پیدا کرد. در عوض گلدونی برای روی میز غول ها فراوان وجود داره!!! البته من آدم خریدن اشیاء عتیقه و جمع کردن کالاهای لوکس دور خودم نیستم. ترجیح میدم همیشه مختصر و مفید  زندگی کنم  ولی در عوض به طور مفصل سفر کنم!!! سالها مشتری لیوانهای سرامیکی مخصوص چای سبز این فروشگاه بودم. لیوانهایی رنگارنگ  با نقش وطرح های شرقی.....به عنوان یک اصل پذیرفته شده جهانی ، یکی از ویژگیهای متولدین اردیبهشت علاقه به لیوان هستش و من هم از این قاعده مستثنی نیستم!!! لذا طبیعی است که به هر جا و مکانی که بر روی این کره خاکی بروم، لیوانها از نظر من دور نمی مانند. و خیلی عجیب نیست که من مشتری دائمی لیوان های چای سبز آقای چینی سرای فارس باشم!! دیروز که برای کاری به صرافی رفته بودم، باز هم برای بازدید به فروشگاه مذکور رفتم وبا کمال تاسف دیدم که از مجموعه لیوانهای چای سبز با طرح ونقش های خیالی و رویایی خبری نیست وبه جای آن از همین لیوان های معمولی که سمبول ماه تولد افراد روی آنهاست و در هر مغازه معمولی پیدا میشه، گذاشته اند. باید بودید و قیافه من را وقتی خیلی جدی به صاحب فروشگاه  انتقاد می کردم، میدیدین واز همه خنده دارتر قیافه صاحب فروشگاه  که از این انتقاد و اعتراض من یکه خورده بود و با حیرت و دهان باز به من خیره شده بود. والبته آخرسر عذر خواهی کرد و قول داد که این اشتباه را تکرار نکند... و.